Het publiek neemt plaats op een drijvende tribune voor de romp van het schip om zo samen met de personages uit het stuk het avontuur aan te gaan. Wat in eerste instantie zo gezellig lijkt zal spoedig anders blijken en de kwaadaardigheid ligt vlak onder de gezelligheid. Stapje voor stapje laat deze voorstelling op hoogst vermakelijke wijze de beschaving aftakelen, waarbij het lachen om de pijnlijke situatie van anderen ontstaat vanuit de herkenning. Ayckbourn’s ‘Way Upstream’ wordt wel beschouwd als een allegorie van het Engeland onder Thatcher. Hoe het stuurloze schip van staat een leider kiest die van aanpakken weet, waarbij het in goede banen leiden gebeurt met ijzeren vuist. Hoe groot is de kans dat op een zwalkend schip een democratisch gekozen superdictator de leiding neemt omdat hem of haar die kans min of meer aangeboden wordt?